Historia
Kościół w Żalęcinie (Zalotino w 1229 roku, Sallentyn w 1347 roku) zbudowany został na początku XVI wieku, prawdopodobnie na miejscu starszej budowli sakralnej, gdyż miejscowa parafia funkcjonowała już co najmniej od 1339 roku pod zarządem zakonu joannickiego. W 1945 roku zabytek został spustoszony i niszczał aż do lat 1985-1986, kiedy to przeprowadzono odbudowę. Po jej zakończeniu budynek został konsekrowany pod nowym wezwaniem św. Maksymiliana.
Architektura
Kościół powstał z kamienia polnego, jako typowa dla rejonu Pomorza Zachodniego, prosta, salowa budowla sakralna na planie prostokąta, bez wydzielonego zewnętrznie z bryły prezbiterium, ani bez dominanty w postaci wieży. Przykryto go dwuspadowym dachem, pierwotnie przypuszczalnie krytym strzechą lub gontem, opartym na dwóch trójkątnych szczytach, z których wschodni tradycyjnie otrzymał dekorację w postaci piramidalnie ułożonych blend o ostrołucznych zamknięciach i z jedną wnęką okrągłą. Szczyt zachodni pozostawiono bez zdobień, a poniżej niego utworzono ostrołuczny, umieszczony w dwuuskokowej wnęce portal wejściowy. Drugi, sfazowany, umieszczono w ostrołucznej wnęce od południa. Wnętrze kościoła pierwotnie oświetlały bardzo wąskie okna osadzone w dwuuskokowych ościeżach.
Stan obecny
Kościół zachował do dnia dzisiejszego pierwotną bryłę, powiększoną od północy o niewielką współczesną zakrystię. W murach przetrwały obydwa portale wejściowe oraz jedno pierwotne okno w zachodniej części ściany południowej. Pozostałe otwory okienne niestety zostały przekształcone w XIX wieku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Katalog zabytków powiatu stargardzkiego, red. M.Majewski, tom II, Stargard 2010.
Lemcke H., Die Bau- und Kunstdenkmäler des Regierungsbezirks Stettin, Der Kreis Pyritz, Stettin 1906.