Historia
Zamek na Panieńskiej Górze w Wielkiej Wsi wzniesiono w XIV wieku, choć średniowieczne źródła nie wspominają o nim. Jego fundatorem był zapewne Andrzej herbu Półkozic, sprawujący w latach 1362-1377 godność kasztelana czechowskiego. W 1386 roku właścicielem zamku był pasierb kasztelana, Mściwoj z Trzewlina herbu Rawa, a następnie potomkowie Andrzeja, Półkozicowie zwani także Trzewlińskimi. Warownia przestała pełnić funkcje mieszkalne prawdopodobnie w XVII wieku. Popadła w ruinę i po wojnach szwedzkich została rozebrana przez mieszczan z pobliskiego Wojnicza.
Architektura
Zamek wzniesiono na krańcu grzbietu górskiego, odciętego suchą fosą o szerokości 15 metrów i głębokości 8 metrów. Powstała w ten sposób podkowiasta płaska powierzchnia miała wymiary około 40×50 metrów. Przed fosą rozciągał się otoczony wałem ziemnym i rowem zamek dolny, a następnie obszerne, także obwałowane przedzamcze. Zamek główny otoczony był murem z łamanego wapienia i piaskowca, biegnącym po krawędziach szczytu wzgórza.
Stan obecny
Zamek nie zachował się do czasów współczesnych. Obecnie na gęsto porośniętym roślinnością wzgórzu zachowały się jedynie ślady suchej fosy oraz niewielkie relikty murów.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Kołodziejski S., Średniowieczne rezydencje obronne możnowładztwa na terenie województwa krakowskiego, Warszawa 1994.
Leksykon zamków w Polsce, red. L.Kajzer, Warszawa 2003.
Moskal K., Zamki w dziejach Polski i Słowacji, Nowy Sącz 2004.