Historia
Kościół w Smolnicy zbudowany został w drugiej połowie XIII wieku, a pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1337 roku z księgi ziemskiej margrabiego brandenburskiego Ludwika Starszego. W XIV stuleciu nadbudowano wieżę oraz wzniesiono kruchtę południową. Od XVI wieku kościół stał się świątynią ewangelicką. W XVIII stuleciu wieża otrzymała nowe barokowe zwieńczenie, a w XIX dokonano przeróbek neogotyckich, które wraz z całym kościołem zostały zniszczone w 1945 roku, kiedy to został zbombardowany przez Armię Czerwoną. Odbudowany został w latach 1983–1984 z zachowaniem wczesnogotyckiej formy.
Architektura
Kościół wzniesiony został z kostki granitowej układanej w regularne warstwy. Jest budowlą jednonawową na planie prostokąta o wymiarach 20×9,3 metra, bez wyodrębnionego prezbiterium, z masywną zachodnią wieżą o szerokości równej nawie. Grubość murów wynosi 1,55 metra. Główny, ostrołukowy portal wejściowy znajduje się od strony zachodniej, a w ścianie południowej odnaleźć można relikt drugiego portalu. W ścianie wschodniej widoczne są trzy ostrołukowe okna.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Pilch.J, Kowalski S., Leksykon zabytków Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej, Warszawa 2012
Strona internetowa wikipedia.org, Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Smolnicy.