Historia
Dokładna data fundacji kościoła św. Marii Magdaleny nie jest znana, przyjmuje się jednak, że było to parę lat po wystawieniu dokumentu lokacyjnego miasta, które miało miejsce w 1253 roku. Nie dano jej tak popularnego w wielu średniowiecznych miastach wezwania Najświętszej Marii Panny, gdyż posiadał je już kościół kolegiacki na Ostrowie Tumskim. Pierwotnym fundatorem i opiekunem kościoła był książę, lecz od 1282 roku zostały nim dominikanki. W drugiej połowie XIV wieku doszło do gruntownej przebudowy którejś części świątyni.
W 1447 roku, podczas wielkiego pożaru Poznania, kościół został zniszczony. Wówczas opiekę nad farą przejął osobiście król Kazimierz Jagiellończyk, który jednocześnie odebrał ją dominikankom. Odbudowany kościół ponownie otwarto w 1470 roku. Rok później nadano mu godność kolegiaty. W 1555 roku król Zygmunt August przekazał patronat nad kościołem magistratowi Poznania.
W 1657 roku wojska szwedzkie podpaliły kościół, co spowodowało wypalenie całego wnętrza. Po remoncie z 1661 roku, gotycki korpus świątyni przetrwał w niemal niezmienionym stanie do 3 czerwca 1773, kiedy to uderzenie pioruna wywołało pożar, który niemal doszczętnie strawił kolegiatę. Następnie podczas próby odbudowy w 1777, runęła jedna ze ścian. To co pozostało strawił kolejny pożar w 1780 roku. Wówczas parafia farna przejęła kościół po kasowanym zakonie jezuitów, odstępując od remontu zrujnowanej kolegiaty. Resztki kościoła rozebrano w 1802 roku.
Architektura
Przekazy ikonograficzne ukazują kolegiatę jako trójnawową, siedmioprzęsłową, beztranseptową bazylikę z czworoboczną wysoką wieżą przylegającą do kościoła od zachodu, nawiązującą swą formą do XIV-wiecznej gotyckiej architektury sakralnej na Śląsku. Trójbocznie zamknięty od wschodu chór nie był wyodrębniony, zaś nawy boczne od wschodu kończyła prosta ściana. Trójboczne zamknięcie prezbiterium i poprzedzające je przęsło nakryte były wspólnym sklepieniem. Do każdego z przęseł naw bocznych przylegała kaplica, razem było ich ostatecznie 14. Były one wraz z nawami bocznymi nakryte wspólnymi dachami pulpitowymi, które kryły jednocześnie łuki przyporowe przerzucone ponad sklepieniami naw bocznych. Zachowały się również wymiary kolegiaty: około 70 metrów długości i około 42 metrów szerokości. Wysokość nawy głównej wynosiła około 30 metrów. Wieżę o wysokości około 100 metrów wieńczył hełm z iglicą.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliography:
Website wikipedia.org, Kolegiata św. Marii Magdaleny w Poznaniu.