Historia
Najstarsza wzmianka o kościele w Lubiszewie (późniejsze Lübschau) pojawiła się już w 1198 roku, kiedy to książę świecki i tczewski Grzymisław darował go zakonowi joannitów. Była to jeszcze świątynia drewniana, zbudowana paręnaście lat wcześniej. W tym samym roku konsekrował ją biskup włocławski Stefan. Murowany gotycki kościół został zbudowany w pierwszej połowie XIV wieku, według źródeł pisanych z fundacji rycerza Henninga von Wartenberg, na krótko przed 1348 rokiem. Na początku XVIII stulecia kościół został odnowiony z inicjatywy dziekana tczewskiego i proboszcza lubiszewskiego, Tomasza Długońskiego. W 1823 roku przedłużono zachodnią część nawy, nad którą zbudowano wieżę szachulcową. Okres II wojny światowej kościół przetrwał bez większych zniszczeń.
Architektura
Pierwotny kościół był orientowaną względem stron świata, prostą i niewielką, jednonawową budowlą z wyodrębnionym czworobocznym prezbiterium po stronie wschodniej. Prezbiterium zamknięte zostało prostą ścianą, a od północy usytuowano przy nim zakrystię. Oprócz niej całość budowli opięta została od zewnątrz przyporami. Wnętrze kościoła oświetlały zamknięte ostrołukami, nieduże okna. Nawę przykrywał płaski, drewniany strop, zakrystię sklepienie kolebkowe.
Stan obecny
Kościół choć posiada dziś od strony zewnętrznej gotycką formę, to jego wygląd jest efektem nowożytnych, szeroko zakrojonych prac. Nawa została przedłużona ku zachodowi i wtopiono w nią wieżę, okna powiększono, a od południa dostawiono płytką kruchtę. Wnętrze całkowicie utraciło średniowieczne cechy stylowe.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Die Bau- und Kunstdenkmäler der Provinz Westpreußen, der Kreis Pr. Stargard, red. J.Heise, Danzig 1885.
Grzyb A., Strzeliński K., Najstarsze kościoły Kociewia, Starogard Gdański 2008.