Historia
Kościół św. Barbary został zbudowany około połowy XIV wieku. Miało to miejsce w czasach krzyżackich, czyli po roku 1308, chociaż tradycja łączyła kościół z wcześniejszymi właścicielami Starogardu i okolic, joannitami. W latach 1587-1596 władali nim czasowo luteranie, a od 1653 do 1827 parafią zarządzali dominikanie tczewscy. W XVII stuleciu od strony zachodniej dobudowano do kościoła drewnianą wieżę.
Architektura
Kościół w średniowieczu składał się z pojedynczej, prawie kwadratowej w planie nawy i wyodrębnionego, nieco węższego i niższego, prostokątnego prezbiterium. Od strony północnej przy nawie usytuowana została kruchta, zaś przy prezbiterium zakrystia. Wszystkie elewacje poza dwoma aneksami opięto masywnymi przyporami, jedynie w narożnikach zachodnich nawy usytuowanymi pod skosem, a w pozostałych narożach prostopadle do osi. Na ścianie wschodniej prezbiterium założono pięcioosiowy szczyt, udekorowany ostrołukowymi blendami i wimpergami z kolistym prześwitem.
Stan obecny
Pierwotna bryła kościoła przekształcona została na skutek dobudowania drewnianej wieży. Niestety większość otworów okiennych uległa powiększeniu i zmianie wykroju w czasach nowożytnych. We wnętrzu zachowały się freski „zacheuszki” czyli znaki dedykacyjne, umieszczane na ścianach świątyni przez biskupa w trakcie konsekracji, oraz kamienna kropielnica z XIV wieku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Die Bau- und Kunstdenkmäler der Provinz Westpreußen, der Kreis Pr. Stargard, red. J.Heise, Danzig 1885.
Grzyb A., Strzeliński K., Najstarsze kościoły Kociewia, Starogard Gdański 2008.