Historia
Zamek zwany Karpień powstał na początku XIV wieku, być może na miejscu starszego grodu. W XIV i XV wieku był siedzibą szlachty władającej państewkiem feudalnym obejmującym obszar doliny rzeki Białej Lądeckiej i jej dopływów. Położony w strategicznym miejscu strzegł również kilku przełęczy przez które prowadziły trakty handlowe, w tym jeden z ważniejszych, z Wieliczki do Pragi nazwany później Solną Drogą.
W 1346 roku król Jan Luksemburski podarował zamek Tomaszowi Gloubosowi, a w 1354 roku Karol IV ofiarował go swemu bratu, margrabiemu morawskiemu Janowi. Następnie był własnością Talwitzów, Parchwitzów i Niemanitzów. W 1428 roku został zniszczony przez Husytów, a potem stał się siedzibą rycerza rozbójnika Hinka Kruszyny z Lichnic. W 1443 roku zdobył go książę opawsko-ziębicki Wilhelm na czele wojsk miast śląskich, jednak dalej służył jako gniazdo rabusiów. Ostatecznie został zniszczony dopiero w 1513 roku i nie był już odbudowany.
Architektura
Zamek ulokowano na skalistym wzgórzu zwanym Karpiakiem. Składał się z zamku górnego i położonego na północny – zachód od niego przedzamcza. Zajmował obszar około 30×74 metrów. Zamek górny tworzył czworobok, zaokrąglony od strony północno – zachodniej. Przy kurtynie wschodniej stał główny dom zamkowy, a przy północnej dwuizbowy budynek sąsiadujący z wąską bramą. W XV wieku do narożnika zachodniego dostawiono półkolistą dobudówkę, prawdopodobnie o charakterze obronnym.
Stan obecny
Do dziś zachowały się jedynie fragmenty kamiennych murów przyziemia. Dobrze widoczny jest jednak podział obiektu na zamek górny i podzamcze. Wstęp na teren zamku jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Leksykon zamków w Polsce, red. L.Kajzer, Warszawa 2003.