Historia
Zamek w Bobrownikach powstał prawdopodobnie około połowy XIV wieku. Jego fundatorem był książę dobrzyński Władysław Garbaty. W czasie wojen drugiej połowy XIV – początku XV wieku zamek raz po raz przechodził z rąk krzyżackich do polskich i z polskich do krzyżackich. Ostatecznie po 1411 roku powrócił do Polski i z inicjatywy Władysława Jagiełły został znacznie rozbudowany. Gdy II pokojem toruńskim w 1466 roku zakończyły się wojny polsko – krzyżackie, zamek utracił znaczenie militarne i stał się siedzibą starosty. W XVII wieku został spustoszony przez Szwedów, choć jak pokazują grafiki z 1627 roku już wcześniej był częściowo zrujnowany. Ostatecznie w XIX wieku został rozebrany.
Architektura
Zamek położony był na wyspie okolonej wodami Wisły. Najwcześniejsze założenie było kwadratem o boku około 46,5 metra. Składało się z domu głównego opartego o kurtynę zachodnią, wieży cylindrycznej o podstawie czworobocznej i niskiej wieży bramnej. W XV wieku dodano obwód murów zewnętrznych, bramę przedłużono o przedbramie, a na narożach zbudowano wieże. Późniejsze przebudowy wiązały się z powstaniem dodatkowych domów zmniejszających obszar wewnętrznego dziedzińca.
Stan obecny
Obecnie śladem dawniej świetności obiektu są jedynie elementy murów obronnych, głównie północnej i południowej części oraz relikty wieży. Malownicze ruiny udostępnione są do zwiedzania.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Leksykon zamków w Polsce, L.Kajzer, S.Kołodziejski, J.Salm, Warszawa 2003.