Historia
Kościół w Raunie został wzniesiony około 1262 roku. Od XVI wieku był w posiadaniu Luteran, przejściowo pełnił także rolę zboru braci morawskich. Gdy w 1577 roku wojska Iwana Groźnego zdobyły Raunę, zniszczyły także świątynię. Odrestaurowany po wojnie inflanckiej kościół podczas wojny szwedzko-polskiej, został ponownie zrujnowany. Dokumenty z 1613 roku stwierdzają, że był wówczas bez dachu. Odnowiony został dopiero w 1636 roku. Na początku wojny północnej w 1702 roku wojska rosyjskie pod dowództwem Borysa Szeremietiewa ponownie spaliły świątynię. W 1736 roku odnowiono wieżę w stylu baroku, a w 1804 do południowej elewacji kościoła dodano nowy budynek. Podczas I wojny światowej kościół został raz jeszcze uszkodzony. Ostatnie przekształcenia budowli miały miejsce w czasie renowacji w latach 1936-1937.
Architektura
Pierwotny średniowieczny kościół był relatywnie prostą budowlą z pojedynczą nawą na planie prostokąta bez wydzielonego zewnętrznie prezbiterium i z czworoboczną wieżą dostawioną od strony zachodniej. Korpus przykryty był dwuspadowym dachem, opartym na wschodzie o zdobiony ostrołucznie zamkniętą blendą trójkątny szczyt. Wieżę wieńczył najpewniej dach czterospadowy.
Stan obecny
Obecnie układ pierwotnej brył kościoła został częściowo zatarty z powodu dostawienia aneksu przy prezbiterium po stronie wschodniej, kolejnego od północy i dużego aneksu od południa. Przekształceniu uległa również większość otworów okiennych i wystrój wnętrza. Z oryginalnych elementów wyróżnia się obecnie nad wejściem figuralne przedstawienie Adama i Ewy z XIV wieku.
