Historia
Dokładna data budowy zamku nie jest znana. Tereny na których został wzniesiony należały do biskupstwa kurlandzkiego co najmniej od drugiej połowy XIII wieku, sam zamek mógł zatem powstać między trzecią ćwiercią XIII a początkiem XIV wieku. Po upadku biskupstwa w drugiej połowie XVI wieku zamek stał się dziedziczną własnością niemieckiej rodziny Baehr, w której rękach znajdował się nieprzerwanie aż do początków XX wieku. Pomimo kilkukrotnych pożarów, między innymi w czasie wojen polsko – szwedzkich w 1617 i 1622 roku, zamek za każdym razem był odbudowywany i jednocześnie przebudowywany, niestety stopniowo zatracając swój średniowieczny wygląd.
Architektura
Zamek był prostą budowlą ograniczającą się w swej pierwotnej formie do otoczonego fosą, prawie kwadratowego dziedzińca obwiedzionego murem obronnym o wymiarach 31,5 x 34,5 metra, do którego od północy dobudowano pojedyncze podpiwniczone skrzydło mieszkalne. Zarówno piwnica jak i pierwsze piętro podzielone były na trzy pomieszczenia. Pierwotna brama umieszczona w wieży, znajdowała się w połowie długości wschodniego muru. Pozostałe skrzydła: południowe i zachodnie prawdopodobnie powstały jeszcze w średniowieczu, choć niektórzy, wcześniejsi badacze datują je na drugą połowę XVI wieku. Wtedy natomiast na pewno powstała narożna, cylindryczna wieża.
Stan obecny
Zamek przetrwał do czasów współczesnych w formie mocno przekształconej w czasach nowożytnych i powiększonej w trakcie rozbudowy z XIX i z początku XX wieku. Wyróżniającym się elementem pierwotnej budowli jest narożna, cylindryczna wieża z XVI wieku. Obecnie zabytek należy do prywatnego przedsiębiorcy, który w ostatnich latach przeprowadził jego generalny remont.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.