Historia
Zamek został zbudowany w XIV wieku w celu ochrony podbitych ziem przed najazdami litewskimi. Po raz pierwszy został wymieniony w 1410 jako Arries, później jako Arias. Podlegał on komturii w Cesis, a w XV wieku był pod bezpośrednią władzą administracyjną mistrzów zakonu. W czasie wojny inflanckiej w 1577 roku został zdobyty przez wojska Iwana Groźnego, a następnie odzyskany przez Polaków. W rozejmie w Jamie Zapolskim nie był wymieniony, a ziemie na których leżał zostały włączone do państwa polsko – litewskiego. Ostateczne zniszczenie przyniosły wojny polsko-szwedzkie z pierwszej połowy XVII wieku.
Architektura
Zamek został wzniesiony na zachodnim brzegu jeziora Araiši na półwyspie o powierzchni 9 ha. Na północno – wschodnim krańcu znajdowała się główna część założenia o wymiarach około 81 x 81 metrów na planie zbliżonym do kwadratu, z murami obronnymi o wysokości około 5 metrów. Północno – zachodnią i południowo zachodnią stronę zajmowały domy mieszkalne. Budynek północno – zachodni był większy, na planie prostokąta, podpiwniczony, piętrowy, z pomieszczeniami ogrzewanymi piecem typu hypocaustum. Ponadto na dziedzińcu znajdowały się liczne drewniane budynki o przeznaczeniu gospodarczym, przystawione do wewnętrznych ścian murów obronnych. Wystająca przed obwód murów wieża bramna, znajdowała się na środku ściany zachodniej. Przed nią leżało nie obwarowane przedzamcze.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego przetrwały dolne partie murów na znacznej długości i relikty zabudowy wewnętrznej. Wejście na teren ruin połączone jest z wstępem do skansenu archeologicznego.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.