Araiši – osada Łatgalów

Historia

   Skansen archeologiczny w Araiši jest próbą rekonstrukcji osiedla plemienia Łatgalów z IX wieku n.e. Byli oni wówczas obcymi na tych terenach, stąd zaistniała konieczność wybudowania osiedla obronnego. W osadzie mieszkało od 70 do 90 osób. Główną działalnością jej mieszkańców było rolnictwo, hodowla bydła, pszczelarstwo, rzemiosło i handel, a także łowienie ryb i polowanie. O jej końcu zadecydował najazd w XII wieku, w wyniku którego została spalona i opuszczona. Pozostałości osady zostały pokryte wodą z powodu zatonięcia fundamentów i wzrostu poziomu wody w jeziorze.

Architektura

   Ufortyfikowana osada została zbudowana na małej, zatapialnej wyspie, wyłożonej drewnianymi balami. Osadę chroniła palisada, a  droga do zabudowań wiodła przez wąską płyciznę. Domostwa wykonano w technice zrębowej z ostatkami, czyli ściany składano z ułożonych poziomo wieńców z belek drewnianych łączonych w narożach na zamki. Ostatkami nazywa się wystające poza obrys budynku końce belek. Belki leżące na sobie łączyło się na ogół dębowymi kołkami, chroniąc je przed przesunięciem. Szczeliny pomiędzy nimi należało uszczelnić np. słomą, sznurem, pakułami, czy też wysuszonym mchem. 

Stan obecny

   Osada Araiši została zrekonstruowana z wysoką historyczną wiarygodnością na podstawie reliktów drewnianych konstrukcji odkrytych w trakcie prac archeologicznych. Podczas wykopalisk odkryto i zbadano około 150 różnych budynków, znaleziono około 3500 artefaktów i ponad 100 nietkniętych i połamanych naczyń glinianych. Obecnie odtworzonych jest 16 domostw z najstarszego okresu funkcjonowania osady. W pobliżu znajdują się również ruiny zamku zakonnego i rekonstrukcje domostw z okresu neolitu. Muzeum czynne jest w sezonie letnim (od 1 kwietnia do 31 października): od poniedziałku do niedzieli od 09:00 do 19:00, a w sezonie zimowym (od 1 listopada do 31 marca): w środę i niedzielę od 09:00 do 16:00.

pokaż zabytek na mapie

powrót do indeksu alfabetycznego