Historia
Wieża mieszkalna w Borrisoleigh po raz pierwszy odnotowana została w źródłach pisanych w 1516 roku, co wskazywałoby, iż została wzniesiona około przełomu XV i XVI wieku. W 1643 roku należała do Richarda Burke i jego żony Elice Hurley, którzy zapewne przeprowadzili bliżej nieznaną przebudowę swej siedziby. W XVIII wieku podupadłą budowlę przeznaczono na browar, co doprowadziło do zniszczenia lub przekształcenia dużej części otworów okiennych. W XIX stuleciu wieża była już porzuconą ruiną.
Architektura
Wieża mieszkalna Borrisoleigh składała się z dwóch elementów: głównego, masywnego bloku na planie prostokąta o wymiarach 12,2 x 9,6 metra oraz smuklejszej i zapewne wtórnie dobudowanej narożnej wieżyczki przy narożniku południowym, usytuowanej nieco niesymetrycznie, na rzucie kwadratu o bokach długości 5,2 metra. Obie części po stronie wschodniej połączono wysokim wykuszem, osadzonym na odcinkowej arkadzie. Poniżej umieszczone było wejście do budynku, zamykane drzwiami blokowanymi ryglem osadzanym do otworu w murze. Okna pierwotnie były niewielkich rozmiarów, z czworobocznymi obramieniami, mury przepruto też sporą liczbą prostych szczelin. Główne pomieszczenia mieszkalno – reprezentacyjne zapewne znajdowały się w większej części budynku, ale na niewielkie komnaty mieszkalne przeznaczona była również narożna wieża (na czwartej kondygnacji znajdował się kominek).
Stan obecny
Do czasów współczesnych zachowała się narożna smukła wieża o prawie pełnej wysokości, włącznie z dwoma szczytami, konsolami po bartyzanie i licznymi otworami okiennymi. Główna część wieży mieszkalnej sięga poziomu pierwszego piętra, jedynie część ściany południowo – wschodniej przetrwała do poziomu przedpiersia. Na jej zewnętrznej elewacji widoczny jest przewód dymny kominka oraz wykusz rozpostarty pomiędzy dwoma częściami budowli. Ściana północno – wschodnia wieży uległa zniszczeniu aż do poziomu gruntu.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Cairns C., The tower houses of county Tipperary, Dublin 1984.
Salter M., The castles of North Munster, Malvern 2004.