Historia
Wieża mieszkalna Ballybroder zbudowana została około pierwszej połowy XVI wieku, prawdopodobnie z inicjatywy rodu de Burgo (Burke). W posiadaniu tej rodziny pozostała aż do XIX stulecia, kiedy to w sąsiedztwie wzniesiono nowożytną, wygodniejszą do zamieszkiwania rezydencję. Zapewne wówczas późnośredniowieczna wieża została porzucona.
Architektura
Ballybroder wzniesione zostało na rzucie czworoboku o wymiarach 10,3 x 8,2 metra, jako prosta, średniej wielkości wieża mieszkalna. Wejście utworzono na poziomie gruntu w południowej części ściany wschodniej. Ostrołuczny portal prowadził tam do małego przedsionka w grubości muru, połączonego ze schodami umieszczonymi w murze od północy oraz z głównym pomieszczeniem przyziemia. Parter doświetlały jedynie dwa szczelinowe otwory, po jednym od północy i południa. Oba osadzono w wnękach i rozglifiono do wnętrza. W ścianie zachodniej znajdowała się tylko wnęka. Pomieszczenie pierwszego piętra przez słońce oświetlane było już poprzez cztery otwory okienne, po jednym z każdej strony świata. Na drugim piętrze, jako jedynym podsklepionym, w grubości muru północnego osadzono korytarz zakończony latryną.
Stan obecny
Wieża zachowała mury obwodowe do poziomu drugiego piętra. Przetrwał portal wejściowy oraz kilka szczelinowych otworów okiennych, choć elewacje miejscami szczelnie przykrywa bluszcz. W okresie nowożytnym budowla musiała przechodzić pomniejsze przekształcenia, bowiem jedno z okien pierwszego piętra zablokowane jest kominkiem, którego komin prawie zablokował dojście do latryny powyżej. Wnętrze nie jest dostępne dla zwiedzających, ale dostęp do zabytku jest swobodny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Salter M., The castles of Connacht, Malvern 2004.