Historia
Wieża Wack powstała w drugiej połowie XIV wieku, jako rozpowszechniona wówczas na terenach północnej Estonii obronna siedziba wasalnego rycerstwa, żyjącego w obawie przed wystąpieniami zbrojnymi etnicznej ludności tych ziem. Pierwszymi właścicielami Wack była rodzina Wacker, a pierwsza bezpośrednia wzmianka o wieży pochodzi z roku 1442. W ciągu kolejnych stuleci często zmieniała właścicieli, zawsze jednak pozostawała w rękach prywatnych. Zaniedbana w czasach komunizmu, została odnowiona w latach 80-tych XX wieku.
Architektura
Czworoboczna wieża została zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu, wzniesionego z miejscowego wapienia. Parter stanowił reprezentacyjne i dobrze bronione pomieszczenie z kamiennym sklepieniem. Na pierwszym piętrze znajdowało się pomieszczenie mieszkalne z kaplicą, sypialnią, kominkiem, wykuszem latrynowym i urządzeniami sanitarnymi. Najwyższe piętro stanowił poziom obronny, którego drewniany strop chroniła przed ogniem warstwa wapiennych płyt. Wieża posiadała również piwnicę o sklepieniu wspartym na pojedynczym filarze. Komunikację pomiędzy piętrami zapewniały schody umieszczone w murze o grubości od 1,2 do 2,4 metra.
Stan obecny
Wack jest cennym, zachowanym w całości przykładem średniowiecznej, wieżowej rycerskiej siedziby, jednym z dwóch które przetrwały na terenie Estonii. Wewnątrz zabytku znajduje się niewielkie muzeum.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.