Historia
Pierwszy drewniany kościół powstał na wzgórzu Toompea w 1219 roku, zaraz po zdobyciu kraju przez Duńczyków. W 1229 do miasta przybyli dominikanie, którzy rozpoczęli budowę na jego miejscu świątyni murowanej. Mnisi zostali zabici w 1233, w czasie konfliktu między zakonem kawalerów mieczowych, a zwolennikami legata papieskiego. Od tamtego czasu niedokończone ściany świątyni były opuszczone, a budowlę ukończono i wyświęcono dopiero w 1240 roku. W ciągu XIV i XV wieku katedrę sukcesywnie powiększano i rozbudowywano. Niestety ucierpiała ona znacznie w czasie pożaru z 1684 roku, kiedy to całe drewniane wyposażenie zostało zniszczone i również zawaliła się część sklepień. Odbudowę przeprowadzono już dwa lata później. W ciągu XVIII i XIX stulecia kościół przeszedł liczne przebudowy, które dotknęły głównie wieżę, boczne kaplice i wnętrze.
Architektura
Kościół z połowy XIII wieku był prostą, jednonawową budowlą z kwadratowym prezbiterium po stronie wschodniej. Na początku XIV stulecia powiększono go przez wzniesienie nowego, wielobocznie zamkniętego prezbiterium i dobudowanie zakrystii. W 1330 roku rozpoczęto powiększanie budowli z jednonawowej do trójnawowej. Przeciągającą się przebudowę zakończono dopiero w latach 30-tych XV wieku, kiedy to zakończono 29 metrowej długości korpus nawowy o formie bazyliki.
