Historia
Rycerski zamek Ringen powstał po roku 1340. Był on ważnym ogniwem systemu obronnego zachodniej granicy księstwa biskupiego. Stanowił własność rodziny Tödwen i był wielokrotnie rozbudowywany. W XVI wieku po zajęciu Dorpatu przez wojska moskiewskie Iwana Groźnego, zamek kilkukrotnie zmieniał właścicieli, doznał też dotkliwych zniszczeń, w wyniku których utracił znaczenie militarne. Po wojnie inflanckiej wraz z okolicznymi terenami został przyłączony do Rzeczypospolitej, a nowe władze podarowały go jezuitom. Zakonników wygnali z Rõngu w 1625 roku Szwedzi, pod których panowaniem warownia ostatecznie obróciła się w ruinę.
Architektura
Zamek został zbudowany z cegły, podobnie jak inne warownie biskupstwa dorpackiego. Dokładny układ nie jest dziś znany, lecz prawdopodobnie główny dziedziniec posiadał regularny, prostokątny kształt. Przynajmniej jedna strona zamku, ta sama w której znajdowała się brama, była zabudowana. Sam wjazd usytuowany był w budynku bramnym. Od 1413 roku w źródłach mowa jest o kaplicy Świętego Krzyża, usytuowanej zapewne nad przejazdem bramnym. Po stronie wschodniej z zamkiem sąsiadowało słabo rozwinięte gospodarcze podzamcze.
Stan obecny
Do dzisiaj przetrwał jedynie otoczony lasem fragment murów obronnych oraz niemal cała, pojedyncza ściana z widocznymi gotyckimi oknami i łukiem bramy głównego wjazdu na zamek. Wstęp na teren ruin warowni jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.