Historia
Rycerski zamek Rõngu (niem. Ringen) powstał po 1340 roku. Był on ważnym ogniwem systemu obronnego zachodniej granicy księstwa biskupiego. Stanowił własność rodziny Tödwen i był wielokrotnie rozbudowywany. W XVI wieku, po zajęciu Dorpatu przez wojska moskiewskie Iwana Groźnego, zamek kilkukrotnie zmieniał właścicieli, doznał też dotkliwych zniszczeń, w wyniku których utracił znaczenie militarne. Po wojnie inflanckiej wraz z okolicznymi terenami został przyłączony do Rzeczypospolitej, a nowe władze podarowały go w 1583 roku jezuitom. Zakonników wygnali z Rõngu w 1625 roku Szwedzi, pod których panowaniem budowla ostatecznie obróciła się w ruinę.
Architektura
Zamek został zbudowany z cegły, podobnie jak inne obronne siedziby biskupstwa dorpackiego. Wzniesiony został na niewielkim wywyższeniu terenu po północnej stronie rzeki Rõngu, ku której opadały dość strome zbocza. Utworzono go na planie prostokąta wytyczonego przez obwód muru obronnego. Przypuszczalnie posiadał trzy skrzydła, przy czym przez zachodnie prowadził przejazd bramny. Na jego piętrze znajdować się mogła podsklepiona kaplica, wzmiankowana w źródłach pisanych w 1413 roku pod wezwaniem Świętego Krzyża. Po stronie wschodniej z zamkiem sąsiadowało słabo rozwinięte gospodarcze podzamcze.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego przetrwał jedynie otoczony lasem fragment ściany zachodniej wraz z sąsiednimi reliktami muru poprzecznego. W części tej widoczne są jeszcze gotyckie okna, ostrołuk bramy głównego wjazdu na zamek i ślady po sklepieniu na piętrze. Wstęp na teren ruin warowni jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Herrmann C., Burgen in Livland, Petersberg 2023.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.