Historia
Kuimetsa (Kuimetz) jest jedną z nielicznych fundacji obronnych dokonanych przez żeński zakon. Miejscowość pojawiła się w źródłach po raz pierwszy w 1345 roku i należała do klasztoru cysterek w Tallinie (Rewel). Budowę kamiennych fortyfikacji rozpoczęto prawdopodobnie w 1412 roku, a ich głównym zadaniem miała być ochrona zapasów zebranych z okolicznych posiadłości cysterskich. Budowla pełniła swą rolę do 1560 roku, kiedy to podobnie jak inne umocnienia regionu, została zniszczona podczas wojny o Inflanty z Moskwą. W kolejnych latach zrujnowany budynek należał do rąk prywatnych, lecz nie podjęto żadnych działań naprawczych. Jeszcze na początku XIX stulecia wieża była w dość dobrym stanie, lecz wkrótce niestety została rozebrana na materiał budowlany.
Architektura
Wygląd warowni nie jest w pełni znany. Zachowane przedstawienia sugerują, iż był to pojedynczy, prostokątny w planie dom obronny, prawdopodobnie wieżowego charakteru, do którego od południowego – wschodu przylegał niewielki, niższy budynek o nieregularnym kształcie. Główna budowla posiadała zapewne dwa górne piętra i poddasze, a jej naroża wieńczyły przynajmniej dwie, niewielkie, wysunięte przed lico muru wieżyczki – bartyzany. Wieża była podpiwniczona sklepionym pomieszczeniem o wymiarach 7×5 metra.
Stan obecny
Do dzisiaj przetrwały jedynie kamienne fundamenty głównego budynku, kryjące wewnątrz sklepioną piwnicę.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Borowski T., Miasta, zamki i klasztory. Inflanty, Warszawa 2010.
Tuulse A., Die Burgen in Estland und Lettland, Dorpat 1942.