Historia
Kościół w Kadrinie (pierwotna nazwa to Tõrvestevere, bądź niemiecka Tristfer) został zbudowany w trzeciej ćwierci XV stulecia. Niewiele później, bo na przełomie XV/XVI wieku dobudowana została wieża. Jej iglicę ukończono jednak dopiero w 1684 roku, w trakcie remontu dachu. Kościół został poważnie uszkodzony przez pożar, podczas najazdu Rosjan w 1702 roku, na szczęście część wyposażenia udało się uratować. Ludność parafii próbowała jak najszybciej odbudować świątynię, powstał tymczasowy dach z drewna, aby można było wykonywać liturgię. Gruntownego remontu kościoła dokonano w latach 1741 – 1752, wtedy też dobudowana została kruchta północna. Ponownie odrestaurowany w 1922 roku, kościół padł ofiarą katastrofalnego ognia i grabieży podczas odwrotu sowietów w 1941. Iglica, dach i zakrystia zostały spalone, lecz zaprószony wewnątrz nawy ogień, na szczęście zgasł. W 1960 roku przywrócono iglicę, a dach z gontu zastąpiono blaszanym.
Architektura
Pierwotny kościół powstał jako prosta, bezwieżowa budowla na planie prostokąta z czworobocznym, przesklepionym prezbiterium od strony wschodniej. Nawa początkowo posiadała jedynie strop płaski. W trakcie gotyckiej jeszcze przebudowy z końca XV stulecia kościół przekształcono w trójnawowy, całość przesklepiono i dobudowano zakrystię. Najwyraźniej w tym samym czasie dodano także przypory, aby zapewnić ścianom wsparcie z zewnątrz. Kościół poza sakralną, miał także pełnić funkcję obronną. Sugerują to pierwotnie wysokie i wąskie okna, które później zostały niestety powiększone. Grube, solidne ściany i pomieszczenia nad sklepieniami umożliwiły wykorzystanie budynku jako schronienia bądź magazynu broni. Ostatnim średniowiecznym elementem była smukła, czworoboczna wieża, dobudowana po zachodniej stronie kościoła, częściowo wtopiona w korpus.
