Historia
Początki zamku nie zostały dostatecznie wyjaśnione. Być może jego fundatorami byli panowie ze Skalicy ze strzemieniem (třmene) w herbie. Położony w przygranicznych lasach raczej nie był on ośrodkiem zarządzania miejscowymi dobrami, a lokalną strażnicą, być może związaną z nieodległym zamkiem Adršpach. W 1348 roku obie warownie zostały wspomniane w Maiestas Carolina, projekcie czeskiego prawa ziemskiego, przygotowanego z inicjatywy Karola IV Luksemburskiego, jako warunkowo zbywalna własność królewska. Możliwe, iż w 1362 roku Střemen był w posiadaniu Tasa z Rýzmburka, który wówczas posiadał pobliskie Teplice. W 1372 roku kupił go rycerz Wickmann, od którego podzamkową osadę nazwano Weckelsdorf, a w 1381 roku Hynek z Dubé i Náchodu. W 1401 roku zamek przypadł Hynkowi starszemu z Dubé, który w nadciągającym konflikcie stanął po stronie króla Zygmunta. Z tego powodu w 1428 roku na zamek wyprawili się husyci pod dowództwem Matěja Salavy z Lípy. Musięli go zdobyć, gdyż już w 1433 roku siedział na nim husyta Jan Krušina z Lichtemburka, który rok później zginął w Broumovie z rąk katolickich mieszczan. W następnych latach zamek został zdobyty i spalony przez Ślązaków. Zapewne odbudowany, funkcjonował jeszcze przez jakiś czas, aż ostatecznie został zniszczony w 1447 roku wraz z innymi okolicznymi zamkami. W 1534 roku wspomniano o nim jako o opuszczonej ruinie.
Architektura
Niewielki zamek funkcjonował na dwóch blokach piaskowca o kształcie przypominającym naturalne wieże, oddzielonych od siebie wąską rozpadliną. Poniżej nich przestrzenie pomiędzy skałami i głazami wypełniono drewnianymi obwarowaniami i zabudowaniami, które wyznaczyły pośrodku wąski dziedziniec. Drewniana zabudowa stanęła również na spłaszczonych wierzchołkach skalnych bloków, do których prowadził system drabin oraz kładek o funkcji obronnych ganków.
Stan obecny
Obecnie na terenie zamku widoczne są skalne formacje, na których jedynymi śladami po pierwotnych budowlach są otwory po mocowaniach drewnianych belek. Skały przystosowano do ruchu turystycznego, montując na nich metalowe barierki i schody prowadzące na górne partie. Wstęp na ich teren jest darmowy i możliwy o każdej porze roku.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Durdík T., Ilustrovaná encyklopedie českých hradů, Praha 2009.
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Východní Čechy, t. VI, red. Z.Fiala, Praha 1989.