Historia
W 1291 roku Popice dzierżył Jindřich z Lichtenštejnu, który sprzedał je wówczas wraz z pobliskimi Pouzdřanami klasztorowi w Dolní Kounice. Konwent był w posiadaniu części majątku popickiego aż do kasacji w 1528 roku. Druga część była w posiadaniu miejscowej szlachty, która pisała się z Popic i która pojawiła się w źródłach w 1349 roku. O zamku nie ma w źródłach żadnej bezpośredniej wzmianki, jedynie w 1414 roku w urbarzu Lichtenštejnów wymieniony został „Puerchstall”, czyli opuszczony gródek w Popicach. Funkcjonowanie zamku w drugiej połowie XIV wieku potwierdzają także znaleziska archeologiczne.
Architektura
Zamek w Popicach był budowlą typu motte, wzniesioną na spłaszczonym szczycie 6 metrowego pagórka. Usytuowano na nim niewielki, zbliżony do prostokąta z zaokrąglonymi narożnikami dziedziniec o wymiarach 20 × 9 metrów. Jego obwarowania stanowiła drewniana, wzmacniana gliną palisada, za którą umieszczono na palach chodnik dla obrońców. Brama, do której prowadził ukośnie poprowadzony most, czy też drewniana rampa, znajdowała się na stronie południowej. Główny budynek mieszkalny był najwyżej jednopiętrowym, drewnianym domem o wymiarach 6 × 6 metrów, stojącym swobodnie na dziedzińcu. Drugi, mniejszy budynek stał na obrzeżach obwarowań na południowym zachodzie. Pagórek otaczała fosa o szerokości 18 metrów oraz ziemny wał.
Stan obecny
Do czasów obecnych zachował się jedynie dobrze widoczny pagórek (motte). Niestety ziemny wał i fosa uległy w większości niwelacji. Wstęp na teren dawnego zamku jest wolny.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Hrady, zámky a tvrze v Čechách, na Moravě a ve Slezsku. Jižní Morava, t. I, red. Z.Fiala, Praha 1981.
Plaček M., Ilustrovaná encyklopedie moravských hradů, hrádků a tvrzí, Praha 2001.