Kościół wielonawowy o nawach równej wysokości. Inaczej niż w bazylice, nawa główna kościoła typu halowego jest oświetlona pośrednio, za pomocą okien umieszczonych w ścianach naw bocznych. Poszczególne nawy mogą być przykryte wspólnym dużym dachem lub osobnymi podłużnymi dachami dwuspadowymi, stosowane jest też rozwiązanie polegające na przekryciu nawy głównej dachem dwuspadowym, natomiast naw bocznych szeregiem dachów poprzecznych z bocznymi szczytami. Kościoły halowe charakteryzuje zwartość i jednoprzestrzenność, zazwyczaj brak w nich transeptu i wyodrębnionego prezbiterium. Liczba naw bywa różna, najczęściej są to kościoły trójnawowe, niekiedy dwu lub pięcionawowe. Kościoły halowe były charakterystycznym typem kościołów w architekturze Europy Środkowej w okresie późnego gotyku (XIV–XV wiek).
