Historia
Grobowiec w Bodowyr powstał w okresie od około 4000 roku p.n.e. do około 2000 roku p.n.e., prawdopodobnie jako miejsce pochówku lub religijnych obrzędów okolicznej, wczesnorolniczej ludności. Użytkowany przez wiele stuleci, możliwe iż był grobowcem rodowym lub przynależnym do konkretnych szczepów. Zainteresowanie obiektem zaczęło się w XVIII wieku, kiedy to po raz pierwszy opisano wydobyte z kopca kamienie.
Architektura
Bodowyr został wzniesiony jako grobowiec typu korytarzowego z przejściem od południowego – wschodu do centralnej komory grobowej umieszczonej pod ziemnym kopcem (cairn). Komora i korytarz utworzone były przez co najmniej trzy kamienie o wysokości około 1,5 metra na które nałożono ogromny kamień o wymiarach 1,8 x 2,4 metra, pełniący rolę stropu. Wszystkie one nie zostały poddane obróbce narzędziami, a jedynie starannie dobrane pod względem kształtu i wielkości. Nie wiadomo czy grobowiec posiadał inne pomniejsze komory, ale wejście z pewnością zlokalizowane było po stronie zachodniej. Całość oryginalnie przykrywał kopiec (cairn) usypany z ziemi lub mniejszych kamieni.
Stan obecny
Do czasów współczesnych nie zachował się ziemny kopiec, przykrywający pierwotnie grobowiec. Z komory zachowały się trzy pionowe kamienie o wysokości około półtora metra, które podtrzymują wielki kamień wierzchni o wymiarach 2,4 x 1,8 metra. Kamień leżący w pobliżu po zachodniej stronie mógł być częścią konstrukcji, być może był pionowym lub blokującym elementem konstrukcji. Kolejny niski kamień przy wejściu po wschodniej stronie, był prawdopodobnie chodnikiem lub parapetem. Bodowyr jest otwarty dla turystów przez cały rok między godziną 10.00 a 16.00, z wyjątkiem 24, 25 i 26 grudnia oraz 1 stycznia. Wstęp jest wolny od opłat.
powrót do indeksu alfabetycznego
bibliografia:
Castleden R., Neolithic Britain: New Stone Age sites of England, Scotland and Wales, London 1992.
The Royal Commission on The Ancient and Historical Monuments and Constructions in Wales and Monmouthshire. An Inventory of the Ancient Monuments in Anglesey, London 1937.