Szczytowy kliniec łuku lub niektórych typów sklepienia, zazwyczaj bogato profilowany i zdobiony dekorem rzeźbiarskim, wykonany z kamienia lub ceramiki, charakterystyczny dla gotyckich sklepień krzyżowo-żebrowych. Usytuowany jest w najwyższym punkcie sklepienia lub łęku. Określany jest też jako kliniec szczytowy, kliniec kluczowy. Zazwyczaj o nieco większych wymiarach niż pozostałe ciosy kamienne lub cegły. Początkowo zworniki w łękach sklepiennych nie były przyozdabiane. Dopiero po wprowadzeniu sklepień krzyżowo-żebrowych, w miejscu przecięcia się żeber, miejsca te akcentowano przez płytkę kamienną ozdobioną herbem, maską, rzeźbą figuralną lub całym zespołem takich rzeźb.
