Zamek konwentualny to obiekt wznoszony jako siedziba władzy terytorialnej i rycerzy zakonnych, stanowiących jego załogę. Typowy krzyżacki zamek konwentualny zakładany był na rzucie zbliżonym do kwadratu z czterema skrzydłami tej samej lub podobnej wysokości, które otaczały dziedziniec z krużgankami. Największe sale: kościół zamkowy, refektarz, kapitularz i dormitorium lokalizowano na głównej kondygnacji, czyli najczęściej pierwszym piętrze. Były one zawsze dostępne od strony krużganków. Zamek główny wieńczyły wieże narożne i często bergfried, a całość otoczona była zewnętrznym murem biegnącym równolegle do ścian domu konwentu. Pomieszczenia gospodarcze i magazyny lokalizowano w pomieszczeniach na parterze lub poddaszu, bądź na terenie jednego lub kilku podzamczy. Przykładami zamków konwentulanych są warownie w Gniewie, Malborku i Lidzbarku Warmińskim (choć był to zamek biskupi).