W fortyfikacji średniowiecznej rodzaj obudowanego stanowiska strzeleckiego, nadwieszonego na kroksztynach lub trompach na zewnątrz elementu obronnego (muru obronnego, wieży, baszty itp.) przystosowanego do jego obrony pionowej, skrzydłowej i przedpola przez wyposażenie w strzelnice i machikuły. Dostępny wyłącznie z chodnika straży lub kondygnacji obronnej. Służył do obrony podstawy ścian pozbawionych obrony skrzydłowej i w tym celu umieszczony przy koronie muru, szczególnie na jego długich odcinkach, nad bramami i dla wypełnienia pól martwych. Wykusze nadwieszane stosowano murowane i drewniane. Podobną formę nadawano również alkierzom i latrynom.
