Dosłownie dzieło zachodnie, skrzydło zachodnie. Rozbudowana, umieszczona poprzecznie do nawy, zachodnia część bazyliki charakterystyczna dla architektury przedromańskiej. Westwerk wznoszono na ogół na planie kwadratu lub prostokąta. Umieszczano w nim kaplicę, w której odprawiano okolicznościowe nabożeństwa, udzielano chrztu. Górna część to empora otwierająca się arkadami do wnętrza kościoła, przeznaczona dla władcy, kleru, zakonników biorących udział w odprawianych w bazylice mszach. Całość często wieńczyły jedna lub dwie wieże, do których prowadziły schody mieszczące się w narożach zachodnich. Środkowa część fasady westwerku wraz z portalem głównym była niekiedy wysunięta przed lico muru. Westwerk dostępny był z zewnątrz przez portalowe wejście. Westwerk jako pierwszy pojawił się w antycznych kościołach w Syrii, jak i w niektórych kościołach w Hiszpanii. Najstarszymi przykładami architektury z westwerkiem są położone na terenie dzisiejszych Niemiec: kaplica pałacowa w Akwizgranie z VIII wieku oraz kościół opactwa Corvey z IX wieku.
