W architekturze klasycznej starożytnej Grecji i Rzymu pojęciem tym określano wewnętrzne trójkątne pole niskiego szczytu nad portykiem, gładkie lub wypełnione rzeźbą, stanowiące charakterystyczny element starożytnych monumentalnych budowli.
W architekturze romańskiej i gotyckiej terminem tym opatruje się półkoliste lub ostrołukowe pole wypełniające przestrzeń między nadprożem a archiwoltą portalu, wypełnione najczęściej płaskorzeźbą.
