Pionowy element o małym przekroju dostawiony do ściany lub filaru stosowany w budownictwie kościelnym i świeckim w okresie od XI do XV wieku. Pełnił statyczną funkcję przenoszenia, za pośrednictwem żeber, ciężaru sklepienia krzyżowo-żebrowego na podłoże. Stosowany jako element konstrukcyjny i dekoracyjny. Pionowa służka łączy się z żebrami sklepienia, tworząc swoiste przejście między ścianą a sklepieniem.
