Jest to sklepienie krzyżowe o wyraźnie zaznaczonych łękach przez wymurowanie żeber w miejscu przenikania kolebek. W porównaniu z wcześniejszym sklepieniem krzyżowym nowe zastosowanie żeber pozwoliło na przenoszenie ciężaru sklepienia na kolumny lub filary wzmocnione służkami. Sklepienie krzyżowo-żebrowe było lżejsze, nie wymagało masywnej ściany, na której musiałoby się opierać, a podpory, dzięki nałożeniu na nie służek, nie musiały być potężne. Sklepienie krzyżowo-żebrowe pojawiło się pod koniec XI wieku we wczesnogotyckich budowlach np. w katedrze w Durham, Caen, Cefalù. Na bazie tego podstawowego dla gotyku sklepienia rozwinęło się później wiele odmian sklepień o lżejszych formach oraz drobniejszych i bardziej dekoracyjnych podziałach. Należały do nich m.in. sklepienia gwiaździste z XIV wieku i kryształowe z XV wieku.
