Sklepienie stosowane w okresie późnego gotyku, w którym zrezygnowano z żeber a wysklepki, czyli małe pola sklepienia będące pod kątem w stosunku do pobliskich powierzchni, mają ostre krawędzie. Tworzono w ten sposób powierzchnie złożone z licznych, małych pól, na których gra światła tworzyła ciekawy efekt dekoracyjny. Sklepienia kryształowe zostało po raz pierwszy zastosowane w 1471 roku na zamku Albrechtsburg w Miśni przez budowniczego Arnolda z Westfalii. Później rozpowszechniły się w Saksonii, następnie m.in. w Czechach, Morawach i obecnej północnej Polsce.
