Pionowy element konstrukcyjny budowli, mur odchodzący prostopadle na zewnątrz od ściany wysokiego budynku w postaci filara. Zadaniem przypory jest wzmocnienie ściany oraz przenoszenie ciężaru sklepienia budowli na podłoże. Oglądany z boku, rozszerza się ku dołowi schodkowo lub pochyło. Umożliwia stosowanie dużych, wysokich okien, zajmujących dużą powierzchnię ścian, które przez to traciły swoją funkcję nośną. Stosowany także w fortyfikacjach do wzmacniania murów obronnych. Szczególnie rozwiniętą postać szkarpa przybrała w romańskiej i gotyckiej architekturze kościelnej. Romańskie skarpy były wydatne, masywne, odchodząc dość daleko od podpieranych ścian, w gotyku przybrały bardzo charakterystyczne dla tego okresu formy uskokowych, ażurowych podpór jeszcze dalej odchodzących od ścian nośnych.
