Przestrzeń kościoła przeznaczona dla duchowieństwa oraz służby liturgicznej. Zwykle jest wydzielony od reszty świątyni podwyższeniem, balustradą lub łukiem tęczowym i wyodrębniający się wizualnie z bryły kościoła. Nazwa pochodzi od słowa prezbiter czyli ksiądz. Najwcześniejsze świątynie chrześcijańskie skierowane były ku zachodowi, także w średniowieczu kościoły były orientowane, a więc prezbiterium znajdowało się w skierowanej na wschód części świątyni. Jego układ mógł być wzbogacony obejściem, apsydami, apsydiolami i wieńcem kaplic. Centralne miejsce w prezbiterium zajmuje ołtarz, ponadto tabernakulum, stalle lub ławki dla duchowieństwa i służby liturgicznej oraz kredencja.
