Początkowo piscina była zbiornikiem na wodę stosowanym w starożytnym Rzymie w termach. Określano w ten sposób również sztuczne sadzawki budowane w ogrodach bogatych Rzymian. W okresie wczesnego chrześcijaństwa pisciną zaczęto określać umywalkę umieszczoną obok ołtarza kościoła w prezbiterium lub w zakrystii. Przeznaczona ona była do mycia naczyń komunijnych. Najczęściej wykonywane były z kamienia, czasem wyposażano je w odpływ. We kościołach prawosławnych piscina nazywa się thalassidion.