Część kościoła, przedsionek usytuowany przed głównym wejściem, niekiedy również przed bocznym, do naw lub zakrystii. Kruchta weszła do powszechnego użytku w kościołach w czasach wczesnego średniowiecza. Zwykle były zbudowane z kamienia lub cegły, ale również wznoszone były z drewna. Zwykle umieszczano je na południowej, ale także na zachodniej i północnej stronie kościoła, czasami w wielu stron. Kruchty służyły jako schronienie dla wiernych, ale miały także zastosowanie liturgiczne np. w czasie chrztów. W późniejszych średniowiecznych czasach, kruchta miała czasami dwa piętra, z pomieszczeniem nad wejściem, które było używane jako lokalna szkoła, miejsce spotkań, magazyn, a nawet zbrojownia. Dawniej kruchtę nazywano babińcem.
