Element obronny fortyfikacji średniowiecznych i starożytnych w postaci budowli o formie wysokościowej, przeznaczony do obrony przedpola oraz obrony skrzydeł sąsiedniego odcinka obwodu obronnego i nierozłącznie z nim związany. Baszty wznoszone były z różnego materiału: drewna, kamienia lub cegły, bądź w konstrukcji mieszanej. Forma architektoniczna baszty była różnorodna w zależności od potrzeby i czasu powstania, mogła posiadać rzut czworoboczny, wieloboczny, kolisty, półkolisty i inny, niekiedy zmienny w poszczególnych kondygnacjach. Baszty posiadały różną wielkość: od niewielkich 2-3 metrowych i 1-2 kondygnacyjnych, do budowli o znacznych rozmiarach: 10-20 metrów średnicy i 5-6 kondygnacji. Baszty mogły być zarówno silnie wysunięte w przedpole i połączone z obwodem szyją jak i ledwie występujące z linii obwodu. W stosunku do jego wnętrza mogły być zamknięte, dostępne z chodnika straży, otwarte częściowo np. arkadą, lub całkowicie jako wykusze. Typowe wyposażenie obronne stanowiły strzelnice różnych rodzajów, wykusze nadwieszane, machikuły lub hurdycje oraz krenelaż.
